گیله مرد میگفت : قبل از تولد و برای بدنیا اومدن ؛ خودمون رو در دریایی از آب  قرار میدیم

بعد از تولد و برای زندگی، در اقیانوسی از هوا

و با مردن ، در میان خروارها خاک ...

امیدوارم این چرخه رو با آتش تکمیل نکنیم.

خدایا پناه بر تو از این دنیای پر از هوا

خدایا در این سفر پر بلا ، آب و باد و خاک را تحمل کرده ام ؛ از آتش به تو پناه می برم .

خدایا من یک مسافرم ...

ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار

یاد بگیر ، قدر هر چیزی را که داری بدانی،

قبل از آنکه روزگار به تو یادآوری کند که:

می بایست قدر چیزی را که داشتی، میدانستی ...

هیچ لیوانی در زندگی خالی نیست ،

حتی نیمه پر هم نیستند ؛

وقتی چشمها جور دیگر می بینند .

وقتی دوست همه جا حضور دارد،

وقتی لطفش همه جا را پر کرده

آری ...  چشمها را باید شست ...

بیایید لیوانها را به کناری بگذاریم ، وقتی دریای رحمتش را کرانه نیست ...

الحمد لله رب العالمین ...

هیچ گاه برای آغاز دیر نیست ، همین بس که به خود بگویم این بار کار ناتمام را ، پایان می دهم . ارد بزرگ

به من بگو قبل از آمدن به این دنیا کجا بودی؟ تا بگویم بعد از مرگ کجا می‌روی . شوپنهاور

چقدرعجیبه......

تا وقتی مریض نشدی کسی برات گل نمیاره......!!!!

تافریاد نزنی کسی به طرفت برنمیگرده.....!!!!!

تاگریه نکنی کسی نوازشت نمیکنه......!!!!!

تاقصدرفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد......!!!!!

تافراموش نکنی کسی بهت نمیگه دوستت دارم......!!!!!

وتاوقتی نمیری کسی تورو نمیبخشه......!!!!!!!

درروزگاران قدیم پیرمرد و پیرزنی در یک روستا با هم زندگی
 می‌کردند. مخارج زندگی آنها از طریق کشاورزی پیش می‌رفت.  وقتی سبزیها بزرگ می‌شدند آنها  را می‌چیدند و به خانه می‌بردند.  پیرزن سبزی‌ها را دسته می‌کرد و پیرمرد برای
 فروش آنها را به بازار  می‌برد. سبزی‌ها
 راروی کیسه می‌گذاشت و با لکنت زبان داد می زد:

این روزها که هنوز نیستـنت را به هوای دوباره داشتنت

ثانیه شماری میکنم ..

ساکتم .. حرف نمیزنم. 

نه که چیزی برای گفتن نباشد . . . نه! 

به این سکوت پیله کرده ام . . .

نه که ندانم چه بگویم . . . نـــه!!

این روزها من از همیشه پر تر از حرفــم!

از همیشه بیشتر گفتنی ها دارم . . .

ولی من ماندم و یک عـــــــالمه ناگفته هایِ ناشنیده .. 

حرفهایم را جمع میکنم میگذارمشان گوشه ای روشن،

میان دلــــــم!

میگذارمشان یک گوشه ی دلم و آنها را هر روز گردگیری میکنم

و یادشان می اُفتم و

یا امام رضا (ع) ؛

 چند روزیست ظرف نباتمان خالی است

 و چای میخورم و حسرت خراسان را . .